”Jugoslovenski klarinetista broj jedan, Milenko Stefanović svirao je solističku partiju Obradovićevog koncerta tehnički briljantno i izražajno produbljeno.” (B[ranko] M. D[ragutinović], Politika, 15. maj 1964)
“Virtuosity with the clarinet
[...] a remarkably virtuoso performer” (D. A. W. M., The Daily Telegraph, November 2, 1965)
"Outstanding clarinet
[...] the musical event of the evening was Milenko Stefanovic's performance of Mozart's Clarinet Concerto. The soloist's breath control, tonal quality and mastery of phrase and paragraph were such that the work seemed to be taking shape on the spot. I have heard a few outstanding performances of this work, but never one so inspired as this." (Geoffrey Crankshaw, Music and Musicians, June 1967)
“Clarinetist of sensitive gifts
[...] an artist endowed with unusually comprehensive and sensitive gift of interpretation” (D. A. W. M., The Daily Telegraph, November 24, 1967)
“Clarinet player of wide range
[...] an outstanding musician" (The Yorkshire Post, October 28, 1968)
“the most outstanding Yugoslavian clarinet professor of our day“ (Allan Ware, The Clarinet journal, Vol. 15, No. 3, May-June 1988)
“We say sincerely and cordially ’Bravo!’ to the clarinetist Milenko Stefanovic for his rhythmically exceptional and precise, differentiated in sound, musically faultless and technically virtuous-brilliant interpretation of Copland’s Concerto solo part.“ (Borba)
„
„Iskonska muzikalnost
Susret s klarinetistom Milenkom Stefanovićem, inače redovnim profesorom Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, bio je muzički događaj koji se može izdvojiti po glazbenoj vrijednosti i specifičnoj umjetničkoj snazi. S jedne strane ovaj solistički recital predstavio je sam instrument - klarinet u punoj ljepoti i osebujnosti njegova karakterističnog zvuka što u posljednjih nekoliko godina nismo imali prilike na takav način i u takvoj punoći doživjeti. S druge strane kvaliteta ovog koncerta ogleda se u ostvarivanju pravog, zrelog i saživljenog umjetničkog pristupa izabranim djelima te u majstorskom predavanju glazbi. Takav način rezultirao je izvanrednom senzibilnošću i do krajnjih granica oslobođenom muzikalnošću. Upravo ta iskonska muzikalnost postala je najeksponiranijim i najekspresivnijim elementom reproduktivnog glazbenog izraza ovog umjetnika.
Milenko Stefanović izvlači iz klarineta neslućeno bogatstvo finih nijansiranja koja i u piano i u forte dinamici odišu punoćom i plemenitošću tona. Sam klarinet otkriva se u širokoj lepezi raznolikih zvučnih boja pri čemu glazbene misli slijede logičan unutrašnji razvoj. Izražajna dinamička stupnjevanja u svom protjecanju postaju bogate gradacije koje se doimaju širinom, opsegom i snagom. I svugdje gde se pružala mogućnost za bogatu raspjevanost melodijskih linija Stefanović je ostvario prefinjeno oblikovanje i nijansiranje.
Stalna prisutnost emotivnog nerva dala je, osobito u sporim stavcima, posebnu toplinu i izražajnost. Brzi stavci zahtjevnih, pa i virtuoznih kretanja realizirani su rutinskom vještinom i posebnom ležernošću koja i ovdje u prvi plan stavlja doživljaj i interpretaciju. Tehnika najsitnijih detalja postaje manje naglašeno sredstvo u funkciji širokih lukova doživljajne sfere.”
Vedrana Milin
(Slobodna Dalmacija, 12. mart 1986)
”
„
„Romantična raspevanost
Koncert zagrebačkog kvarteta „Klima“ sa solistom Milenkom Stefanovićem, svojim programom je objedinio dela XIX (Brams, Debisi) i XX veka (Slavenski), donoseći ih kroz romantičarsko-intimističko ispevavanje [...]
Utoliko je pristup kvarteta „Klima“ imao čvršće argumente za svoju smelu, osobenu i nadahnutu koncepciju. Tumačenje Bramsovog kvinteta izdvaja se, s time da je majstoriju uronjavanja u rafinirano tkanje gudača, klarinetista Milenko Stefanović ostvario gotovo kao neku dematerijalizovanu vokalnu liniju, čime je Bramsov lirizam dobio novu poetsko-zvučnu dimenziju.
Internacionalnost jedne manifstacije ne meri se samo brojem inostranih gostiju, već kvalitetom izvođenja kojim se upravo obezbeđuje internacionalni nivo. A interpretacija Bramsovog kvinteta zaslužuje da putem gramofonskog snimka obiđe svet.”
H. Medić
(Politika, 31. oktobar 1983)
”
„
„Sjajno usaglašavanje
Po svom izražajnom i tehničkom dometu, klarinetska umetnost Milenka Stefanovića predstavlja poseban kvalitet u našoj sredini. Potpuno dovršena u oba ova domena, ona svoje izazove traži u posebnim programima, kakav je bio i resital posvećen francuskim autorima.
[...] Sa osećanjem za tanane stilske valere i za tipično francuski vid virtuoziteta, sentimentalnosti, lakoće, frivolnosti i duhovitosti, Stefanović je dosegao do suštinskih vrednosti i poruka svakog dela ponaosob. Usklađen rad na mikro i makro planu, na detalju i na celovitoj formi, doveo je do finog zasvođavanja u Sonati Kamija Sen-Sansa, do jasnog razvoja u izrazu, dinamici i tempu u Sonatini Artura Honegera, duhovitog kontrasta između sentimentalnosti i sarkazma u Sonati Fransisa Pulanka i do jedinstvene atmosfere u Prvoj rapsodiji Kloda Debisija. Osmišljen pristup doneli su i Solo de concours Mesažea i Introdukcija i rondo Vidora, dela koja prezentiraju isključivo virtuozitet i koja su, suvereno izvedena, sa tim odlikama imala lepu funkciju u celokupnom programu.
Ceo koncert protekao je u skladnoj i inspirativnoj saradnji pijanistkinje Zorice Dimitrijević-Stošić, koja je u svim delima pronašla pravu ulogu kroz odnos između pravog pijanističkog zahvata sa jedne strane i odličnog kamernog kontakta sa solistom. Dugogodišnja saradnja između ovo dvoje umetnika i, rekli bismo, usklađene umetničke prirode, dovele su do sjajnog usaglašavanja u oblikovanju muzičke misli i jedinstvenog pristupa i izraza.”
Snežana Nikolajević
(Politika, 18. jun 1985)
”
„
„Jedan novi zvuk
Na drugom koncertu Sarajevske filharmonije kojim je dirigovao Julio Marić, poslije dužeg vremena, sarajevskoj publici predstavio se klarinetista Milenko Stefanović, ličnost već dvije i po decenije prisutna na jugoslovenskoj i međunarodnoj koncertnoj estradi.
[...] U dva stilski sasvim različita djela, ovaj umjetnik, uz istančanu muzikalnost, izvanrednu artikulaciju i sigurnu intonaciju, nastupio je i kao umjetnik širokog interpretativnog dijapazona. Ako je u popularnom Veberovom Končertinu u Es-duru demonstrirao sve atribute izvrsnog duvača, u Debisijevoj Rapsodiji, rafinirano, sa najtananijim dinamičkim nijansama gradio je delikatno zvukovno tkivo velikog majstora muzičkog impresionizma.”
Divna Pervan
(Oslobođenje, 11. oktobar 1984)
”
„
„ Stefanović Milenko, klarinetista
[...] Kontrola daha, tonski kvaliteti, majstorstvo fraze i briljantna tehnika stapaju se kod Stefanovića u krajnje doživljenu muziku iz koje se izvođač rađa kao stvaralac.”
R.[oksanda] Pej.[ović]
(Muzička enciklopedija, III, Zagreb, 1977)
”
„
„ Umetnost Milenka Stefanovića
[...] ovaj vrsni umetnik (uz klavirsku saradnju Zorice Dimitrijević-Stošić), pružio [nam je] - kao i uvek do sada, uostalom - puno umetničkog uživanja svojim tehnički doteranim, tonski plemenitim, nadahnutim i vibrantnim tumačenjem dela.
[...] i ako je Stefanović, uvek tanan, suptilan i vibrantan u modeliranju detalja, umeo u dugom dahu i sa čvrstom unutarnjom koncentracijom da izvaja krupne celine oblika Veberovog i, naročito, Bramsovog dela, on je, interpretirajući minijature i slobodno građene kompozicije iz drugog dela programa, znao da otkrije draž suprotstavljanja različitih, čas ćudljivo razigranih, čas lelujavo mekih, čas zgusnuto ekspresivnih, čas igračko razdraganih raspoloženja [...]”
M. Radenković
(Politika, 8. mart 1977)
”
„
„Majstorstvo interpretacije
Među srpskim i jugoslovenskim umetnicima - onima sa vrha - klarinetista Milenko Stefanović jedan je od zapaženih. Njegovi recitali... dočekuju se sa interesovanjem, koliko, prvenstveno, zbog majstorstva njegovih interpretacija, toliko i zbog izuzetne pažnje koju poklanja izboru programa. Iako literatura za njegov instrument nije ni približno tako bogata kao za violinu na primer, Stefanović uvek izlazi na podijum sa znalački i ukusno stilizovanim programom, poklanjajući, uz standardna dela prošlosti, uvek izuzetnu pažnju i savremenoj literaturi i nikada, pri tome, ne zaboravljajući ni našu, jugoslovensku.
Tako je bilo i na njegovom recitalu, 3. marta u dvorani KNU (četvrti koncert pretplatnog ciklusa "Internacionalnih majstora") [...] slušali smo [...] i "Devet igara" za solo klarinet Dejana Despića, posvećenih Milenku Stefanoviću, ovom prilikom izvedenih prvi put.
Dobro poznate i mnogostruko potvrđivane odlike Stefanovićeve izvođačke umetnosti - vrhunski tehnički kvaliteti i snažan izražajni potencijal njegovog muziciranja - bile su i ovog puta na blistavi način afirmisane [...]”
Mihajlo Vukdragović
(Politika ekspres, 6. mart 1977)
”
„
„Zvezdani trenutak Milenka Stefanovića
Među mnogobrojnim domaćim i stranim umetnicima koji učestvuju na ovogodišnjem programu "Ohridskog leta" prikazao se svojom umetnošću, kao krupno ime jugoslovenske izvođačke umetnosti, beogradski klarinetista internacionalne reputacije Milenko Stefanović. Umetnik izvanredne muzikalnosti, besprekorne tehnike, divnog mekog tona i prefinjene muzičke kulture, Milenko Stefanović doneo nam je u zvezdanim trenucima svog nadahnutog sviranja program posvećen francuskoj muzici.
[...] Saradnik na klaviru bio je mladi umetnik iz SSSR Evgenij Koroljev koji je sa klarinetistom Stefanovićem svirao srođeno, muzički disao jednim dahom i svojom tehničkom perfekcijom i muzikalnošću dao veliki doprinos uspehu jedne izuzetne večeri. ”
Aleksandar Obradović
(Politika, 6. avgust 1976)
”
„
„Savršena majstorija Milenka Stefanovića
Zahvaljujući izvođačkoj avanturi našeg vrsnog klarinetiste Milenka Stefanovića, do nas je doprlo jedno od najtežih koncertnih dela za klarinet, Koncert Darijusa Mijoa, jednog od francuske "Šestorice". Pisano za Benija Gudmena (koji ga nikada nije izveo), ovo delo je prepuno zvučnog i ritmičkog bogatstva, sa izražajnom solističkom deonicom u kojoj se briljantno, tehnički savršeno i sadržajno bogato iskazala Stefanovićeva majstorija.”
Milena Pešić
(Večernje novosti, 24. mart 1976)
”
„
„Među najuspelijim ostvarenjima
[...] Milenko Stefanović je, pak, upravo virtuozno izneo izuzetno složenu deonicu klarineta u Mijoovom Koncertu pisanom u neoklasičnom maniru, ali sa elementima gotovo barokne kitnjatosti... U vrtlogu raznovrsnosti ritmičkih kombinacija, koji se postavlja pred izvođača, Stefanović je je besprekorno precizan: u tumačenju 'podloga', tematskih materijala - ispoljila se njegova muzička imaginacija: u ostvarivanju čitave game boje klarineta - bravuroznost vladanja instrumentom. I sposobnost da klarinetsku boju koja doživljava specifične transformacije, izvuče kao jednu od linija, kao nit koja se javlja čas u ekstremno solističkom prostoru, čas se utapa u opšti orkestarski kolorit, ili se kroz njega protkiva. U toj igri ritma i boje, Stefanović je ostvario takvu saradnju sa orkestrom i dirigentom, koja je dala jedinstven rezultat. ”
M. Veselinović
(Politika, 23. mart 1976)
”
„
„Uverljivo
Raspevanu i razigranu muziku folklorne obojenosti mediteranskog podneblja (a i južnoameričkog), muziku punu životnog optimizma ali lirske topline pružio nam je Koncert za klarinet i orkestar Darijusa Mijoa. Majstorski oblikovan, s jarkim kontrastima pojedinih stavova, s bogato korišćenom zvučnom paletom orkestra, ovo je delo na svom beogradskom izvođenju bilo 'pun pogodak'. Publika ga je primila oduševljeno. Tome je presudno doprineo Milenko Stefanović koji je deonicu solo-klarineta, pisanu s pretenzijama n vrhunski virtuozitet soliste, apsolvirao muzikalno i tehnički na njemu svojstven suveren način. ”
Mihajlo Vukdragović
(Politika ekspres, 18. mart 1976)
”
„
„Koncert beogradskog klarinetiste Milenka Stefanovića u Hrvatskom glazbenom zavodu 29. travnja
[...] taj je koncert bio demonstracija velikih mogućnosti što ih pruža muziciranje na klarinetu ako njime barata majstor. Tehnički perfektno sviranje bez ijednog kiksa, odnjegovan ton koji je u kantileni bio mekan, ali pun, zasićen i izražajan, pa sposobnost koncertanta da paradira zvučnim efektima koji na tom izrazito monodijskom instrumentu omogućavaju svojevrsno višeglasje (Obradović: Mikro sonata za klarinet solo) bile su osnovne odlike Stefanovićeva umijeća prikazane na tom koncertu [...] koji na osnovu njih može biti ocijenjen kao muzička priredba seriozne programske fizionomije i visokog reproduktivnog dometa.”
Andrija Tomašek
(Vjesnik, 1. 5. 1971)
”
“the leading clarinetist in Serbia and a prominent teacher” (John Cipolla, The Clarinet journal, Vol. 40, No. 2, March 2013).
.jpg)
